Przekształcanie się i łączenie klubów piłkarskich rządzi się swoimi prawami. Mamy tu do czynienia z nakładaniem się na siebie przepisów prawa powszechnego: prawa o stowarzyszeniach (które nie przewiduje łączenia się stowarzyszeń czy przekształcanie stowarzyszeń w inne osoby prawne), Kodeksu Cywilnego i Kodeksu Spółek Handlowych oraz przepisów wewnętrznych Polskiego Związku Piłki Nożnej, w tym zwłaszcza uchwały nr XII/194 z dnia 11 grudnia 2015 r. Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej o członkostwie. Uchwała ta kreuje specyficzne zasady piłkarskich „fuzji”. Z tego względu wiele terminów używanych w prawie powszechny, tu należy używać w cudzysłowie. Występują tu uwarunkowania nieznane w prawie powszechnym – wchodzi w grę nie tylko pojęcie klubu sportowego jako organizacji, tylko też pojęcie drużyny (jako zespołu danego klubu w danej klasie rozgrywkowej). Pojawia się specyficzne „dobro niematerialne” – prawo do miejsca w rozgrywkach. Występują tez ograniczenia co do okresu, w którym może dojść do „fuzji” (odniesienia do sezonów rozgrywkowych). Występuje tez wymóg zgody właściwych związków piłki nożnej. Gdy „beneficjentem” fuzji ma być spółka prawa handlowego (spółka z o.o. lub akcyjna, bo na gruncie ustawy o sporcie tylko spółka kapitałowa, a nie osobowa, może mieć status klubu sportowego), to na gruncie prawa handlowego może ona odbyć się w trybie nabycia „przedsiębiorstwa” (zespołu składników materialnych i niematerialnych) lub podwyższenia kapitału zakładowego w zamian za aport w postaci „wartości niematerialnych i prawnych” (miejsce w rozgrywkach, prawa do zawodników wynikające z kontraktów zawodniczych, logo/herb, tradycja, barwy, inne oznaczenia). Nasza Kancelaria (w osobie radcy prawnego Pawła Sliwowskiego) właśnie sfinalizowała obsługę procesu „przekształcenia” ze stowarzyszenia w spółkę z o.o. w odniesieniu do klubu piłkarskiego III ligi, w aspekcie udziału w rozgrywkach.